Pulsas negatam terrigenis lyram,
O! parce raptis sensibus! ut modi
Tument triumphales, movetur
Lætitiâ trepidante pectus.

"Io peractum est! Gallia libero
"Perculsa rursum sternitur impetu!
"Dedêre jam pœnas tyranni,
"Et merito cecidêre fato.

"Quid densa possunt agmina serviti "Contra Britannæ fulmina dexteræ ? "Nonne ipsa servorum sine ictu "Tela cadunt, gladiique hebescunt?

Vos, vos, locorum numina, (nec leve Montes Busaci numen habent sacri) Vos ite, victricesque turmas Ducite, sulphureis amicta

Frontes minaces nubibus; hostium
Primas catervas sternite; dexteræ
Dementis audaces rapinas,
Sacrilegumque luant furorem.

Quò nunc tumentis crista superbiæ ? Quò nunc inanes iræ, et inanior Fastus recessit? Quin per arces Rumpite iter socias Britannis!

Non apta Gallis prælia liberas
Inter cohortes; Vos potiùs chori
Amoris et molles triumphi,
Et solitæ decuere fraudes.

Ite, et trementi fingite compedes
Impunè duras Italiæ ! Lupis

Sævire, et in molles rapacem
Spargere oves licuit furorem.

Hìc cum Britannis pugna Leonibus; Hìc liberorum fœdera pectorum; Gens tota Lusitana dignam

Versat avis sociisque flammam.

Europa, gaude! tolle, Britannia, Pæana princeps! sed neque gaudia et

Pompas triumphales acerbi

Lacryma dedecorat doloris.

Raptos honesto ne pudeat tuos
Lugere fato! Sed facili nece
Premuntur Heroes, levique

Nocte jacent, placidoque somno.

Fugam retrorsùm vertite, Vultures! Hìc, hìc, Britannus dormit! ab æthere Saltem hoc recedas, atque parcas Gramineo, Boreas, sepulcro.

Esto; atque pressus cespite frigido
Quiescat Heros-Huc roseum decus
Ver fundet, huc nectens coronas
Flora suas feret, haud inanes

Datura cæsis inferias; loco
Sol parcet, ipsa et Luna morabitur
Et sæpe per noctem querelas
Audiet, æthereosque planctus.

Esto; quiescunt; non ita Brittonum
Quiescit ardor; rursùs Iberiæ

Per saxa lætatosque montes

Arma sonant fremitusque belli.

Vidêre Gades murmura prælii, et
Robur Britannæ fulmineum manûs,
Calpeque saxorum coronâ

Indomitam redimita frontem.

Vidêre clades æquora pristini
Oblita nondum funeris; æthere

Visa umbra Nelsoni relicto

Attonitos agitare Gallos.

I

Sic templa Persam Delphica inanibus
Minis petentem reppulit in fugam

Grassata non mortale Forma,

Dextram hominum superante dextrâ.

EPIGRAMMATA NUMISMATE ANNUO DIGNATA,

ET IN CURIA CANTABRIGIENSI RECITATA.

Η ΣΙΓΗΝ ΚΑΙΡΙΟΝ Η ΛΟΓΟΝ ΩΦΕΛΙΜΟΝ.

ΕΙ φρονέεις, πάντων ἀφρονέστατος ἔσσεαι ἀνδρῶν,
Τὸν λόγον ἐγκρύπτων ἐν πραπίσι δνοφεραῖς·
Εἰ δὲ σὺ, μωρὸς ἐων, τόσσον χρόνον ὧδε σιωπᾷς,
Οὔτις ἀνὴρ, τῶν νῦν, μᾶλλον ἐϋφρονέει.
Χαίρετε, μωροὶ ἅπαντες· ἀπαιδεύτου γὰρ ἐόντος
Σιγώσ ̓ ἀφροσύνη σωφροσύνη πέλεται.

In Psittacum.

QUAM bellè minio rubent et auro
Plume! quàm nitido micat colore
Rostrum, lævius Indicis lapillis !
Quàm lucent oculi tui coruscùm !
O! si sit modo lingua talis ori,
Qualis corporis est tui venustas,
Non cedas niveo, miselle, cygno,
Non tu luscinia leves querelas
Unquam defugias, minor canendo :
Sed pro carmine garrulas loquelas,
Pro gratis numeris procacitates
Fundis multiloquas, sonos molestos.
Fronti nulla fides ;-vel aurum et omne

Effulgens decus exuas tuum; vel,
Mirantes ut amemus hos colores,
Ut plumæ placeant tuæ, sileto.

JACOBUS BAILEY,

Coll. Trin. alum.

In Comitiis Maximis.

1811.