V. 2. όρμαον reduplicavi. V. 3. Redde τοῖς κυρσανίαις—juveni bus. Intelligere nequeo τως κυρσανίους. V. 5. Inepte Brunck. e Ms. τἄν τ ̓ ἐμὰν μῶαν. Memoriæ dicuntur filiæ esse Musæ. V. 14. Pro ἐνίκων dedi ἐνικάσαμεν ob Scolion apud Athen. xv. p. 694. D. sic legendum Ενικάσαμεν, ὡς ἐβουλόμεσθα, νίκην ἔδοσαν θεοὶ φέροντα —ες παρὰ, Πανδρόσου λέῳ φιλίαν, ̓Αθανᾶν: ubi vulgatur ὡς φίλην : at per λέω Πανδρόσου intellige plebem Atticam, sic appellatam a Pandroso, filia Cecropis. V. 18. Vulgo θήγοντας οἴω : Brunckius ow temere rejecit. Ipse erui orde. Etenim apris est proprium dentes arbore exacuere. Vid. #sopi Fab. clxxxv. Ὣς ἄγριος ἑστὼς παρά τι δένδρον τοὺς ἔδοντας ἠκόνα. Neque hic est unicus locus, ubi ἔσδος corrumpitur. In Theocrit. Idyll. xix. 29. legitur "Ωδε καὶ ὁ χρυσέα Ελένα διεφαίνετ ̓ ἐν ἡμῖν Πιείρα μεγάλα ἅτ ̓ ἀνέδραμεν ὄγμος ἀρούρα. At Mss. ἀνέδραμε κόσμος. Tu lege Πιείρᾳ τ ̓ ἐλάτας ἅτ ̓ ἀνέδραμεν ἴσδος ἀρούρᾳ collato Idyll. xxiv. 101. νέον φύτον ὡς ἐν ἀλώᾳ ̓Ετρέφετ' : et Homerico ὁ δ ̓ ἀνέδραμεν ἔρνεϊ ἴσος, et Euripideo in Hec. 20. Τροφαίσιν ὥς τις πτόρθος ηὐξόμην. Illa ἐλάτη est pinus arbor. V. 22. Vulgo πολύς θ ̓ ἅμα καὶ κατὰ τῶν σκελῶν ἀφρὸς ἵετο. At ἵετο est e gl. ἤνσει, mox Ms. καὶ κατῶν. Sed aliud hic aliquid legebat Hesychius, ̓Αφρὸς κυρίως θάλλον καὶ ἀφρῶδες δὲ διαχώρημα ὡς ̓Αριστοφάνης. Πολὺς δέμας κατὰ τήν. Ita Ms. teste schowio. Emendat Kuster θαλάσσιον — πολὺς δ ̓ ἅμα κατὰ τοῖν [σκελοῖν]. At τον metrum respuit, neque articulus adesse poterat propter locutionem similem apud Scholia pleniora in Rav. quam in Cod. Voss. sic 'Αφρός πολὺς δ' [lege γὰρ] ἀφρὸς ἦν περὶ στόμα, [Cod. Voss. τὸ στόμα] καὶ [lege ως] Σοφοκλής. Αἰσχύλος δέ. Αφρὸς βροτείας [Voss. βορῆς] ἐῤῥυηκότα στόμα. Lege Αφρὸς δὲ βροτόεις ἐῤῥύη κατὰ στόμα : qui versus Æschyli fuit dictus de Oreste furibundo. Cf. Orest. 220. στόματος ἀφρώδη πέλανον. Quod ad βροτόεις, ea vox restituitur Eschyli Suppl. 892. in Class. Journ. No. vi. p. 417.: quod ad ἐῤῥύη, cf. illa Xenophontea κατάπλεον αἵματος· ἐῤῥύη γὰρ ἐκ τῆς ῥινὸς et Εῤῥύη ἐκ τοῦ σώματος αἷμα : quod ad κατὰ στόμα cf. Med.

1174. διὰ στόμα Χωροῦντα λευκὸν ἀφρόν : ubi Ald. κατὰ στόμα. V. 28. Vulgo μόλε δεῦρο παρσένε σια, et in 36. δεῦρ ̓ ἴθι δεῦρ ̓ ὦ κυναγέ. Transposui σιά : cui, olim omissa, additur παρσένε a librario, indicandi causa, quem in locum reponi debeat.

1279 et sqq. πρόσαγε χόρον

ἄγε Χάριτας,

ἐπὶ δὲ κάλεσον "Αρτεμιν,

ἐπὶ δὲ δίδυμον ἀγέχορ

ον Ιήϊον

ἐπὶ δ ̓ εὔφρονα

Νύσιον, ὃς μετὰ Μαινάσιν Βάκχιος ὄμμασι δαίεται διὰ πυρὶ

φλεγόμενος,

V. 2. Vulgo ἔπαγε. At sape sic usurpatur simplex post compositum. Cf. Bacch. 1054. Κάτηγεν ἦγεν. Alcest. 411. ὑπάκουσον άκουσον. Med. 1247. κατίδετ ̓ ἴδετε. V. 14. Inepte vulgo ἡσυχίας

μεγαλόφρονος. Dedi, quod ipse Comicus præcepit in Av. 1321. ἀγανόφρονος Ησυχίας : vid. et Ibyci fragmentum apud Athen. xiii. p. 564. Ευρύαλε γλυκεί—ων Χαρίτων θάλος Καλλικόμων [τε κορων] μελέδημα, σέ γ' Α Κύπρις ἅτ ̓ ἀγανοβλέφαρος Πειθ-ω ῥοδέοι σιν ἐν ανθεσι θρέψαν : sic enim ille locus scribi debet: confer quoque Cratini verba apud Lex. Bekker. p. 935. ἀγανόφρονες ἡδυλόγοι σοφίας. Hanc conjecturam iratus video mihi præripuisse Reisigium in Conject. p. 165. V. 18. Pro ἐπὶ dedi ἐπί: vocem ipsam usurpat Homerus, et οπὸς Comicus in Thesm. 127.

V. 8. Vulgo ψιάδδοντι: quod nemo intellexit. Dedi σιάδδονται, i. e. θειάζονται. Etenim Tyndaridæ post mortem sunt Diis adscripti. V. 9. Vice μάλ' ἔμβα reposui μόλ' ἔμβας. Etenim mentione facta Amyclarum, facete Comicus appellat, quasi personam, illud calceamenti genus, quod fieri solet Amyclis, teste Hesychio axonκαὶ, ὑποδήματα, ἃ καλεῖται ̓Αμυκλάδες. V. 15. Vulgo ἅτε vel άτε. Redde ότε quando. V. 17. Exstat vel ἀγκονεύουσαι vel ἀγκονέουσαι. Dedi ἂν κόνισιν i. e. ἀνακόνισιν. Agnoscit H. Steph. Υποκόνισις, apud Theophrastum. Patet igitur et aliud compositum bene Græcum esse dictum. V. 18. Ita Koen. ad Gregor. p. 79. pro ταὶ δὲ κόμαι σείοντ'. V. 22. Ita Bergler. pro Λήδας. Non Ledæ sed Latonæ filia choros ducebat. V. 25. Vulgo ἄγε-παραμπύκιδδέ τε. Ipse τε transposui. V. 26. Vulgo ποδοῖν τε πάδδη πάδη. Ms. et Junt. πάδη. Hoc probum: et ex altero effice πεδοῖ. Certe in tali re mentio terræ est usitata. Horatius; nunc pede libero Pulsanda tellus, ad Alcæi exemplar νῦν χθόνα πρὸς βίαν παίην : iterum Latinus, Gaudet invisam pepulisse terram Ter pede fossor. Aliis fortasse displicebit ποδοῖν τε. Ii legere poterunt πόδικρα πάδη : advocato Hesychio ποδίκρα, ὄρχησις πρὸς πόδα γιγνομένη. Λάκωνες, et collato Lys. 82. καὶ ποτὶ πυγὰν ἄλλομαι. V. 28. Ε χορωφελέταν, quod intelligi nequit, erui χορεία φυλέτα. Hesych. Φυλέτης, ἐκ τῆς [αὐτῆς] φυλῆς ὅ ἐστιν ὁμόψυχος. V. 32. ὕμνη pro ὕμνει; ut πόη pro πόει.

Etona, Dabam Kalend. Feb. A. S. MDCCCXVII.

COLLATIO

CODICIS HARLEIANI 5674.

CUM ODYSSEA EDITIONIS ERNESTIΝΑ 1760.