Invadunt saltus: me nutu numinis error Devius in spatium seductius, in nemus altum Egit, venarique dedit secreta Dearum. Idæi regina sinus, dignissima Phœbo Laurus inoffenso frondosum vertice crinem Explicat, et nemoris proscripta plebe minoris Sola viret, nullique suas communicat umbras. Cætera Cirrhæam veneratur sylva juventam Celsum submittens apicem, longeque reducta Majorem temere poscentes aera frondes Castigat, metuitque sacris occurrere ramis. Huc deus aut casus, certe gratissimus error, Pertulit ereptum sociis; hac lætus in umbra Mirabar laurum vivacis lege juventæ
Nil Jove mutato passam, mirabar et Eurum Murmure adulantem foliis, et frondibus auram Secretam spirare suam;' quum languida sensim Fur oculi somnus invitans otia, blandum Pectoris elusit studium, curasque fefellit. Sic caput herboso projectum cespite fultus Delicias hausi superum; nec frivola suetus In plebem lusisse sopor, sed somnia regum Dignatus subiit.
The pleadings of the rival beauties are ingenious. The deportment of Juno seems copied from that of Jupiter towards Apollo in Ovid.
Reginæ multum meminit, vultumque superbum Vocibus ingessit, contempta fronte precantis.
In the third book the meeting of Paris and Helen is described. Postquam Helenes Paridi patuit præsentia, classem Deserit; ac formæ fidens, et conscius oris, Huc illuc gressum librans, qua Tyndaris ibat, Indefessa vagis incessibus otia texit, Certantesque offert vultus, incendia nutrit Mutua, captatumque brevi lucratur amorem. Quippe nec ad cursum præceps, nec segnior æquo Librato gestu formam juvat, actus in armos, In caput erectus, tenero delibat arenam Incessu, figitque oculo mirante Lacænam, Oblitosque gradus sistit; suspectus haberi Mox metuens, transfert celeres ad cætera visus, Ceu stupeat quicquid spectat: moderantius illa Obliquos vultus, et non ridentia plene
The book concludes with the death of Castor and Pollux.
Ast ubi gesta Phrygum geminos vulgata Lacones
'Alluding perhaps to an opinion, that certain trees had breezes exclusively of their own.
Concussere, fremunt ambo, dolor excitat ambos, Ambos ira quatit: non sic orbata leones Lustra indignati lugent, non fulminis ales Sic gemit elinguis inopina silentia nidi.
Haud mora, conscendunt classem, Lesboque relicta, Dum præceps animus, et nil decoctius ardet Ira recens, nullos expectatura sequentes, Haurit iter fluidum pietas memor: alta tenebat Castor, et Iliacas jamjam poscebat arenas Excidium latura ratis; nox obviat atra Defensura Phryges, armatique aeris ira Instrepit, et geminis expugnat vela procellis.- Sola hæc in geminos cessit discordia fratres, Discordes habuisse metus; hic illius, ille Hujus fata timet: quotiesque illabitur æquor, Invergitque latus puppis subitura profundum, Equoris occursum certatim vertice prono Anticipare parant; et sic proclamat uterque : "In me dira Thetis, in me sævissime Triton Has intende minas, tantos molire tumultus;
Hunc serves, huic parce precor." Tandem acrius acto Incumbente noto, nil jam sperante carina, Ledæi juvenes nexis per colla lacertis
Nata simul simili deponunt corpora fato.
The poet notices the prevalent opinion, that the two brothers had been raised to the gods; and parallels it with a similar one his own countrymen.
Sic Britonum ridenda fides et credulus error Arturum expectat, expectabitque perenne.
In the next book, the poet, after his original, gives some curious particulars as to the person and manners of the principal characters on both sides. A specimen will not be uninteresting. Celsa duci Priamo late surgentibus armis
Effulcit roseum cervix caput, ardua scribunt Membra virum, blandoque genas terrore minaces Regius ornat honos: placidæ vox nuncia mentis Nil tumidum, nil triste sonat, propiorque precanti Mollibus imperiis famulantes instruit aures. Hector magnanimum librato culmine pectus Erigit; intorto candet coma crispa capillo, Succinctum complexa caput; blandeque recisos Furatur vox blanda sonos: pernicia membra: Mens placida in cives: faciem lanugo serenam Induit, ac visus acies obliqua cadentes In geminas spargit partes, semperque supina Occiduo stabilem contristat lumine vultum. Priamidæ gemini studio certante Minervam Partiti, colit hic artes, hic arma fatigat; Deiphobum Mavors, Helenum demulcet Apollo. Troilus in spatium surgentes explicat artus, Mente gigas, ætate puer, nullique secundus
Audendo virtutis opus, mixtoque vigore Gratior illustres insignit gloria vultus.— Tyndaridis geminis geminum nihil; unicus ambos Oris honos ambit, similis flavescit utrique Vultus, par hilares augescit risus in orbes: Equus membra modus, concordes pectora motus Conciliant, spirantque unum gena, lumina, mores. Sola pares variis præsumunt nomina formas Distinxisse notis; at victor vindice vultu Eludit dubios error, vocumque repugnans Dissidio, alterno confundit nomine nomen. Inclyta cognatos æquat Spartana Lacones Vultu, crine, genis: sociæ cunabula stirpis Par oris testatur honos, at plenius haurit Sidereum Ledæa Jovem, totosque per artus Lactea materni spirant mendacia cycni.- Productum modice mentum candescit, et alta Lenius ut pressis insidant basia labris, Parcius in roseum consurgunt ora tumorem. Fundit apex humeros, pressum tegit ubera pectus, Ilia succingit levitas, tractusque lacertos: Pes brevis incessu terram libante supino Lascivum suspendit iter, crurumque decora Mobilitas compto libramine ponderat artus. Sola superciliis labes interflua raris
Audaci macula tenues discriminat artus.
Nothing can be more in the manner of Claudian than the words in italics. We do not profess to comprehend our author's meaning in all places. Some of the other heroines are depicted as follows; it must be recollected that all these minutia were received as authentic in the middle ages. Here, as elsewhere, we fancy we can trace the manners and ideas of the time. Non membris egressa modum, non cæca futuri,1 Fulta gena tereti, suspecto crine cruorem Mentitur, flagratque acie Cassandra micanti. Iliadum populo victore Polyxena vultu Præradiat, solique decus speciale meretur Lactea membrorum series, ridentis ocelli Blanditiæ, pede fulta brevi, procera venustas Poplitis, erecto librans vestigia gressu. Articulos non æquat ebur, non lilia colli Ardua, non rutilum pavonis fimbria crinem. Ipsa humilis, simplex, facilis, nil turget herile,
Nil varium fingens, nunquam frustrata petentes.— In medium librata statum Briseis heriles
> Promit in affectum vultus: nodatur in æquos
This heterogeneous accumulation of particulars, which is copied from the original, reminds us of a character we once read of an Irish Bard, concluding with these words: "His moral character is unstained, and his person is large and muscular:" a sentence worthy of Gibbon.
Planities crinita sinus, umbræque minoris Delicias oculus junctos suspendit in artus: Divitiis formæ certant insignia morum,
Sobria simplicitas, comis pudor, arida nunquam Poscenti pietas, et fandi gratia lenis.
Teuthras, king of Mysia, is slain by Achilles: his funeral and monument are described. Warton (Hist. Poet. Vol. ii. p. 98, 4to.) traces the passage to Guido dalla Colonna's Historia Trojana, but erroneously, as Joseph florished before Colonna ; he likewise quotes it as from the Antiocheis.
The fifth book brings us to Troy.
Ardua jam medium pulsans Latonia cœlum Noctivagos librabat equos, somnoque profundo Exarmata quies facilem spondebat ituris Portum, suadebatque dolos; dux ille Pelasgis Nocturnum disponit iter. Non verbere pontus Erigitur, non voce sonat, jussosque silere Sulcat inoffensos tacito sub remige fluctus Incessum furata ratis.
Proles erubuit fraudes, et furta negavit. Ultimus hic Danaum ter dena classe secutus Signa ducum, longaque exustus febre, moratas Inachidis excusat opes.-
Hanc ipsa ad vocem facies facit; aspera passo Conjurat pallor, et vultu teste merentur
Verba fidem; at sospes animus, nulloque dolore Fractior, imbelles artus nervosque negantes Exigit, et Martem manifestum suadet Achivis. Ocius audentem virtus animatur in iram, Jamque dolis vicisse negant.
This book affords but little quotation, owing to the rapidity with which the events are hurried over; there is a great deal of crowd and bustle, but it leaves no impression on the mind, except that Joseph of Exeter was an excellent Latin scholar, and a writer of misdirected vigor and ingenuity. One specimen will suffice-the death of Protesilaus :
Emicat immodicus animi, metuensque priorem Solus in extremum jamjam proruperat agmen
Turbidus Hypsiphides: populun vaga turba secutum, Non unam sævire manum, creditque pavetque,
Ceu Mars ipse premat. Acies prævectus utrasque
Liquerat, audebatque arces calcare, relicti
Contemptor belli. Sed anhelo fervidus Hector
Objicitur: "Quonam usque? hic terminus," inquit, et ensem
Nudat atrox; conumque nihil tutante pyropo
In pectus consedit ebur: mox intonat orsis,
"Quisquis es, i felix, reliquisque superbior umbris, Hectorea mactate manu."
Hæmonis absentem suspirat mœsta maritum, Et non sensuros vultus premit, oscula figens Cerea, difficilesque Deos in vota fatigat: Nequicquam; jacet ipse quidem, lapsusque jugales Impedit, et curru non agnoscente fatiscit.
Tanquam instans cedit, indignatusque moranti Arva legit gressu: cogit moderantius ipse
Eacides, flectitque gradum; et quia neuter in armis Dissimilem sperat, hærent, audentque paventque,
Alternoque truces obliquant lumine vultus.
The following picture of a field of battle is any thing but
fluit hic in vultus pulchra genarum
Rapta dies, mento hic linguaque et nare recisa Informes aperit rictus, his auris adempta,
His manus, his nutat humerus, pars viscera lapsa (?) Labitur, ac manibus nitens sese eripit hosti.
Hinc capitum largus stagnat cruor: inde relicti
In cumulum surgunt trunci, currusque retardant.
The sixth and last book opens with the depression of the Trojans on the death of Hector. It is in his most favorite style of exaggeration.
Segnior explicitis mœrentia signa catervis
Troja movet; rorant clypei, cristæque gravantur Luctibus; angustum crebris singultibus aurum Rumpitur, arma nocent, toto nil agmine lætum, Dulce nihil. Signa ipsa minus pugnantia vento Mentitas laxant animas, morituraque tardis Flatibus inclinant faciles languere dracones. At sonipes, animi non argumenta superbi Iratas iterat voces, non pulvere capto Multiplicat suspensa levi vestigia gyro, Non fremit incertum, sed tota immergitur arvis Ungula, submittitque equitem, aurigamque perosus Avertit collo venientia fræna reflexo.
Stridentem litui gemitum, stridentia reddunt Jussa tubæ, nullique sonant non triste tumultus. Talis in adversas trahitur duce Memnone turmas Mosta Phrygum pubes; poscunt remeare, negantque, Venturusque Hector semper post terga videtur. Qualiter Hyblæi mellita pericula reges
Si signis iniere datis, labente tyranno Alterutro, viduos dant agmina stridula questus, Et subitum vix nacta ducem metuentia vibrant Spicula, et imbelli remeant in prælia rostro.
« ZurückWeiter » |