Abbildungen der Seite
PDF
EPUB

Non te silebit, cara Cupidini
Et cara matri Musa Cupidinis,
Non templa et insculptum per urbes
Marmor, odoriferasque cedros,

Et nigra palmis culmina debito
Fraudabit hymno. Sed gravior chelyn
Deposcit invitam Camoena,

Flebilius modulata carmen.

Non alma semper per Syriam quies,
Et mite cœlum regnat, et urbium
Illæsa majestas: maligno

Quos gremio malefida tellus
Celet furores, fragmina monium
Pronæque turres, templaque funditus
Disjecta non leni fragore, et

Lapsa tuæ monumenta famæ,
Beræa,' testes; cum Syriæ decus
Stravit furenti Parca rapax manu,
Moestisque velavit tenebris
Pollicitam meliora lucem.

At non supinis omina civibus,
Non luctuosum præcinuit diem
Mystes; neque instantem ruinam
Visa modis simulacra miris,
Nec fulgurantum proelia nubium,
Nec vox prophetæ dixerat. Inscia
Quid vesper insurgens pericli,
Quas populo meditetur iras,
Carpis profesta delicias breves,
Berea, lucis. Jam cecidit calor,
Alamque prægnantis Favonî

Tardat odor, riguique pascunt
Arbusta rores; dum3 calami melos,
Et lene circa murmur apum sonat,

'Haleb sive Aleppo antiquissimo nomine Chalybon dicta est, sed ab Alexandri militibus Beræa.

2 Primus idemque gravissimus terræ motus vespere contigit.

3 "Now upon Syria's land of roses

Softly the light of eve reposes

*

*

*

Cantuque vespertina mulcet
Ambrosio Philomela dumos.

Nunc et domorum culmina civium
Stipant catervæ; seu teneram senex
Inter puellarum coronam,

Aut pueros operum solutos,
Fallit venustis tempora fabulis,
Ludo innocenti deditus et joco;
Seu nympha, fragranti capillos
Uda rosa, patrioque nardo,
Molles querelas audit amantium,
Fictosque luctus, dum citharæ manu
Expromit erranti susurros,

Voce leves comitante chordas.
At cur profundo cuncta silentio2
Late quiescunt? quæque per humida
Nuper susurrabat roseta,

Aura tacet, nec odorus ala
Oblectat alma prata Favonius,
Nec sylva frondes commovet? Aspicis
Ut foeta caligo procellis

Ingruat? ut tenebrosus horror
Celet diei lumina? Dum loquor,
Terrestrium certamina gurgitum
Grassantur, et tellus sub imo
Murmurat exagitata fundo.

Quo, Musa, quo me proripis? Audio
Raucos tumultus, mistaque virginum
Matrumque lamenta, et ruentum
Per plateas fremitus virorum :

And then the mingling sounds that come
Of shepherd's ancient reed, with hum
Of the wild bees of Palestine,

Banquetting through the flowery vales,
And, Jordan, those sweet banks of thine,
And woods so full of nightingales."

T. MOORE. Lalla Rookh. 'Satis notum est, Orientales in domorum culminibus dormire et spatiari solere.

2

Hujusmodi fere motuum præcursor est altum silentium. Vide descriptionem motus illius, quo diruta est urbs Olisippo, apud librum cui titulus, Davy's Letters.

Fœda et cruenta tabe cadavera,
Et saxa diris lapsa fragoribus,
Ædesque contemplor caducas,
Et subito patulas hiatu

Orci cavernas. En, caput horridum
Ut Terror alte luridus erigat!
En, ut triumphali per umbras
Torva ruat Libitina penna!
Heu, strage prægnans irreparabili
Nox ista fugit. Fors iterum decus,
Celsamque murorum coronam,
Et veterem sine labe formam

Urbi redonet candidior dies:
Sed quis carentem conjuge conjugem,
Orbæque soletur parentis

Spes profugas, lacerumque pectus? Mane est: per urbis relliquias vagans Quid nunc, viator, conspicis? Atria Deserta, deformesque vicos,

Et mutili monumenta saxi,

Et dirutarum ingentia turrium
Fragmenta passim, et voce carentia
Delubra, quæ circa ferarum
Turba petit rabiosa prædam,

Aut indecoro pulvere sordidum
Putret cadaver. Sed modo virgines
Hic inter, et dulces choreas,
Et liquidos fidium susurros,

Ludebat, igne et deliciis novæ
Fervens juventæ: nunc aliud solum
Lustravit, ignotumque littus,
Non tepida fruiturus aura,

Non fabulosi saltibus Elysî,
Et sole puro, et mollibus osculis
Sinuque Nympharum, et perenni
Vere tui, Mahumeda, cœli.

[blocks in formation]

Reddet, tubarum murmure territum,
Flammaque dia; cum freta fervida
Imæque fundamenta terræ

Quassa trement graviore motu,
Præsaga rerum funeris. Impius
Arcana cœli quærere desinam,
Tractusque mortali negatos
Exiguis violare pennis.

BENJ. HALL KENNEDY,

COLL. DIV. JOANN. ET UNIV. SCHOL.

EPIGRAMMATA.

Scribimus indocti doctique.

Οἱ σόφοι οἵ τ ̓ ἄσοφοι πάντες μάλα μουσοποιοῦσιν·
ἀλλὰ τὸν ἐν τούτῳ κείμενον ἄνδρα τάφῳ
ἢ ἄσοφον καλέειν, ἢ χρὴ σοφὸν, ἔξοχα πάντων,
οὐδὲν γὰρ γράψας οἴχεται εἰς Αΐδην.

λάμβανε προίκα, Χάρον, τὸν κουφότατον προσιόντων
μοῦνος τῶν θνητῶν οὐ κατάγει κιθάραν.

Scribimus indocti doctique.

VERE novo, quo prata tepent, ardentque poetæ,
Et citharæ, et celeres suave loquuntur aquæ,
Serus Apollinea sternit se Daphnis in umbra,
Et parat intonso thura precesque Deo.
"Phoebe pater, dum tanta cohors te poscit amatque,
Dum rapiunt laurus tot fera labra tuas,--
Dum totoque foro, totaque impune Suburra,
Bacchantur tristes, esuriuntque, chori,-
Dum resonant Aganippeo loca cuncta tumultu,
Templa Deum, montes, antra, macella, case,
Dum nihil est nisi-' chara Venus!'-' formose Cupido!'
Angor, amor, cineres, vulnera, mella, rosa,-
Quid valeat tanta Daphnin secernere turba?
Unde novo discat Daphnis honore frui?

Quid faciam ut propria decorem mea tempora lauru ?
Dic mihi, quid faciam ?"-dixit Apollo,-" tace!"
WINTHROP MACKWORTH PRAED,

TRIN. COLL. ALUMN.

Senarii Græci, Premio Porsoniano quotannis proposito

Dignati.

SHAKSPEARE,

MERCHANT OF VENICE. Act 4. Sc. 1.

PORTIA. ANTONIO. SHYLOCK.

POR. OF a strange nature is the suit you follow,
Yet in such rule, that the Venetian law

Cannot impugn you, as you do proceed.—

You stand within his danger, do you not? (to Ant.) ANT. Aye, so he says. POR. Do you confess the bond?

ANT. I do.

POR.

Then must the Jew be merciful.
SHY. On what compulsion must I? tell me that.
POR. The quality of mercy is not strain'd;

It droppeth as the gentle dew from heaven
Upon the place beneath: it is twice bless'd;
It blesseth him that gives and him that takes:
'Tis mightiest in the mightiest; it becomes
The throned monarch better than his crown:
His sceptre shows the force of temporal power,
The attribute to awe and majesty,

Wherein doth sit the dread and fear of kings;
But mercy is above this sceptred sway,

It is enthroned in the hearts of kings,

It is an attribute to God himself;

And earthly power doth then show likest God's,
When mercy seasons justice. Therefore, Jew,
Though justice be thy plea, consider this,—
That in the course of justice, none of us
Should see salvation: we do pray for mercy,
And that same prayer doth teach us all to render
The deeds of mercy. I have spoke thus much,
To mitigate the justice of thy plea;

Which if thou follow, this strict court of Venice
Must needs give sentence 'gainst the merchant here.
SHY. My deeds upon my head! I crave the law,
The penalty and forfeit of my bond.

« ZurückWeiter »