Non te silebit, cara Cupidini Et cara matri Musa Cupidinis, Non templa et insculptum per urbes Marmor, odoriferasque cedros,
Et nigra palmis culmina debito Fraudabit hymno. Sed gravior chelyn Deposcit invitam Camoena,
Flebilius modulata carmen.
Non alma semper per Syriam quies, Et mite cœlum regnat, et urbium Illæsa majestas: maligno
Quos gremio malefida tellus Celet furores, fragmina monium Pronæque turres, templaque funditus Disjecta non leni fragore, et
Lapsa tuæ monumenta famæ, Beræa,' testes; cum Syriæ decus Stravit furenti Parca rapax manu, Moestisque velavit tenebris Pollicitam meliora lucem.
At non supinis omina civibus, Non luctuosum præcinuit diem Mystes; neque instantem ruinam Visa modis simulacra miris, Nec fulgurantum proelia nubium, Nec vox prophetæ dixerat. Inscia Quid vesper insurgens pericli, Quas populo meditetur iras, Carpis profesta delicias breves, Berea, lucis. Jam cecidit calor, Alamque prægnantis Favonî
Tardat odor, riguique pascunt Arbusta rores; dum3 calami melos, Et lene circa murmur apum sonat,
'Haleb sive Aleppo antiquissimo nomine Chalybon dicta est, sed ab Alexandri militibus Beræa.
2 Primus idemque gravissimus terræ motus vespere contigit.
3 "Now upon Syria's land of roses
Softly the light of eve reposes
Cantuque vespertina mulcet Ambrosio Philomela dumos.
Nunc et domorum culmina civium Stipant catervæ; seu teneram senex Inter puellarum coronam,
Aut pueros operum solutos, Fallit venustis tempora fabulis, Ludo innocenti deditus et joco; Seu nympha, fragranti capillos Uda rosa, patrioque nardo, Molles querelas audit amantium, Fictosque luctus, dum citharæ manu Expromit erranti susurros,
Voce leves comitante chordas. At cur profundo cuncta silentio2 Late quiescunt? quæque per humida Nuper susurrabat roseta,
Aura tacet, nec odorus ala Oblectat alma prata Favonius, Nec sylva frondes commovet? Aspicis Ut foeta caligo procellis
Ingruat? ut tenebrosus horror Celet diei lumina? Dum loquor, Terrestrium certamina gurgitum Grassantur, et tellus sub imo Murmurat exagitata fundo.
Quo, Musa, quo me proripis? Audio Raucos tumultus, mistaque virginum Matrumque lamenta, et ruentum Per plateas fremitus virorum :
And then the mingling sounds that come Of shepherd's ancient reed, with hum Of the wild bees of Palestine,
Banquetting through the flowery vales, And, Jordan, those sweet banks of thine, And woods so full of nightingales."
T. MOORE. Lalla Rookh. 'Satis notum est, Orientales in domorum culminibus dormire et spatiari solere.
Hujusmodi fere motuum præcursor est altum silentium. Vide descriptionem motus illius, quo diruta est urbs Olisippo, apud librum cui titulus, Davy's Letters.
Fœda et cruenta tabe cadavera, Et saxa diris lapsa fragoribus, Ædesque contemplor caducas, Et subito patulas hiatu
Orci cavernas. En, caput horridum Ut Terror alte luridus erigat! En, ut triumphali per umbras Torva ruat Libitina penna! Heu, strage prægnans irreparabili Nox ista fugit. Fors iterum decus, Celsamque murorum coronam, Et veterem sine labe formam
Urbi redonet candidior dies: Sed quis carentem conjuge conjugem, Orbæque soletur parentis
Spes profugas, lacerumque pectus? Mane est: per urbis relliquias vagans Quid nunc, viator, conspicis? Atria Deserta, deformesque vicos,
Et mutili monumenta saxi,
Et dirutarum ingentia turrium Fragmenta passim, et voce carentia Delubra, quæ circa ferarum Turba petit rabiosa prædam,
Aut indecoro pulvere sordidum Putret cadaver. Sed modo virgines Hic inter, et dulces choreas, Et liquidos fidium susurros,
Ludebat, igne et deliciis novæ Fervens juventæ: nunc aliud solum Lustravit, ignotumque littus, Non tepida fruiturus aura,
Non fabulosi saltibus Elysî, Et sole puro, et mollibus osculis Sinuque Nympharum, et perenni Vere tui, Mahumeda, cœli.
Reddet, tubarum murmure territum, Flammaque dia; cum freta fervida Imæque fundamenta terræ
Quassa trement graviore motu, Præsaga rerum funeris. Impius Arcana cœli quærere desinam, Tractusque mortali negatos Exiguis violare pennis.
BENJ. HALL KENNEDY,
COLL. DIV. JOANN. ET UNIV. SCHOL.
Scribimus indocti doctique.
Οἱ σόφοι οἵ τ ̓ ἄσοφοι πάντες μάλα μουσοποιοῦσιν· ἀλλὰ τὸν ἐν τούτῳ κείμενον ἄνδρα τάφῳ ἢ ἄσοφον καλέειν, ἢ χρὴ σοφὸν, ἔξοχα πάντων, οὐδὲν γὰρ γράψας οἴχεται εἰς Αΐδην.
λάμβανε προίκα, Χάρον, τὸν κουφότατον προσιόντων μοῦνος τῶν θνητῶν οὐ κατάγει κιθάραν.
Scribimus indocti doctique.
VERE novo, quo prata tepent, ardentque poetæ, Et citharæ, et celeres suave loquuntur aquæ, Serus Apollinea sternit se Daphnis in umbra, Et parat intonso thura precesque Deo. "Phoebe pater, dum tanta cohors te poscit amatque, Dum rapiunt laurus tot fera labra tuas,-- Dum totoque foro, totaque impune Suburra, Bacchantur tristes, esuriuntque, chori,- Dum resonant Aganippeo loca cuncta tumultu, Templa Deum, montes, antra, macella, case, Dum nihil est nisi-' chara Venus!'-' formose Cupido!' Angor, amor, cineres, vulnera, mella, rosa,- Quid valeat tanta Daphnin secernere turba? Unde novo discat Daphnis honore frui?
Quid faciam ut propria decorem mea tempora lauru ? Dic mihi, quid faciam ?"-dixit Apollo,-" tace!" WINTHROP MACKWORTH PRAED,
Senarii Græci, Premio Porsoniano quotannis proposito
MERCHANT OF VENICE. Act 4. Sc. 1.
PORTIA. ANTONIO. SHYLOCK.
POR. OF a strange nature is the suit you follow, Yet in such rule, that the Venetian law
Cannot impugn you, as you do proceed.—
You stand within his danger, do you not? (to Ant.) ANT. Aye, so he says. POR. Do you confess the bond?
Then must the Jew be merciful. SHY. On what compulsion must I? tell me that. POR. The quality of mercy is not strain'd;
It droppeth as the gentle dew from heaven Upon the place beneath: it is twice bless'd; It blesseth him that gives and him that takes: 'Tis mightiest in the mightiest; it becomes The throned monarch better than his crown: His sceptre shows the force of temporal power, The attribute to awe and majesty,
Wherein doth sit the dread and fear of kings; But mercy is above this sceptred sway,
It is enthroned in the hearts of kings,
It is an attribute to God himself;
And earthly power doth then show likest God's, When mercy seasons justice. Therefore, Jew, Though justice be thy plea, consider this,— That in the course of justice, none of us Should see salvation: we do pray for mercy, And that same prayer doth teach us all to render The deeds of mercy. I have spoke thus much, To mitigate the justice of thy plea;
Which if thou follow, this strict court of Venice Must needs give sentence 'gainst the merchant here. SHY. My deeds upon my head! I crave the law, The penalty and forfeit of my bond.
« ZurückWeiter » |