Neque est dubium, quin omnium, qui de his rebus judicare possunt, punctum sis laturus. Sed non ægre feres, qua es humanitate, Vir plurimum Venerande, me in ultimo præfationis Tuæ paragrapho et nomen meum, quod nimiis laudibus ornasti, delevisse, et alia nonnulla, quæ ad rationem editionis nostræ declarandam spectare putavi, mutasse. Equidem tantum studii et industriæ in emendandis et digerendis parentis Tui Annotationibus posui, ut, si nomen meum vel in ipsa libri fronte legi paterer, minime impudenter fecisse viderer. Sed scito, hunc a me laborem, non ut ullam inde gloriam aucuparer, sed ut tum animo meo Græcarum literarum amanti, tum etiam precibus bibliopola obsequerer, esse susceptum. Accessit, quod hanc meam operam non ingratam esse viderem Batavorum Eruditorum longe Principi, Ti. Hemsterhusio, cui omnia mea minima maxima probari cupio. De cujus erga patrem Tuum, Tov paxagítný, studio ego publica, quæ in Notis ad Lucianum exstant, testimonia proferre possem, satis tamen, ut credas, erit dixisse, Summum hunc Virum patris Tui, Viri, ut ipse dicere solet, candidi et eruditi, amore captum, non subterfugisse, dum ego abessem, ingratum et fastidii plenum corrigendi laborem. Cum igitur ille in partibus, quas ipse emendavit, diligentiam præstiterit mirificam, nec ego in partibus reliquis minorem, spondeo, hanc editionem tam castigatam esse futuram, ac si ex Stephaniana aliqua aut Elzeviriana officina prodiisset. Poteram primum Annotationum Volumen, cujus nunc tantum titulum mitto, jam integrum ad Te ablegare. Sed, ut sumtibus parcerem, omnia, quæ Tibi transmittenda sunt, ad finem Voluminis secundi reservanda duxi; quod ego Mense Mart. aut April. prelum relicturum spero. De Arriani editione, quod doleo, spes fere omnis decollavit. Nimirum Batavia tot Blancardi et Gronovii editionibus abundat, ut nemo bibliopolarum, quos semper impuros lucripetas esse nosti, ad hunc Auctorem denuo excudendum adduci possit. Vellem mihi ipsi res tam lauta esset domi, ut opus hoc ab heredibus emptum Bibliothecæ meæ inserere liceret. Fortasse enim alio tempore aliove loco paratiorem offenderem bibliopolam, qui partum ingenii tam elegantem a tenebris, quibus alioquin premitur, sempiternis vindicaret. Ac licet vix ferant rationes meæ, offero tamen heredibus nummos tres aureos cum exemplaribus nonnullis, si quando opus typis exscribatur. Tu vero, Vir plurimum Reverende, quid iis videatur, mihi rescribe, et, quod facis, favere perge. Etiam atque etiam vale. Dabam Lugduni Batavorum. d. 9. Decemb. MDCCXLV. In DEMOSTHENEM Commentarii JoANNIS SEAGER, Bicknor Wallica in Com. Montimethiæ Rectoris. No. VIII.—[Continued from No. LIX.] Leocrate secundo mortuo, pater ejus Leostratus filium suum, mortui fratrem, Leocharem, in locum ejus substituit, tanquam filium adoptivum Leocratis mortui. Sic hæreditatem Leostratus, ut duabus ancoris nitatur domus sua, et per se petit, et filium Leocharem διαμαρτυρεῖν facit. In Leocharem, p. 1087. 1. 22. ἐνεργαζόμενοι μὲν καὶ ἐμπεδοτρο φούμενοι τῇ τοῦ ̓Αρχιάδου οὐσίᾳ, ἐπανιόντες δ ̓ ἐπὶ τὴν πατρώαν οὐσίαν ἐκεῖθεν αἰεί· κἀκείνην μὲν ἀκέραιον φυλάττοντες, ταύτην δ ̓ ἀναλίσε κοντες. 66 ἐμπεδοτροφούμενοι τῇ ̓Αρχιάδου οἰκίᾳ] ἔμπεδος, ὁ ἐν πέδῳ ἐστη ριγμένος, ἰσχυρός. Videtur per αι scribendum παιδοτροφεῖν, ut ἱπποτροφεῖν. Ut sit ἐμπαιδοτροφούμενοι, idem quod τρεφόμενοι ὡς παῖδες ἐν τῇ οἰκίᾳ τοῦ ̓Αρχιάδου.” Wolf. 66 · ἐμπεδοτροφούμενοι] Correxi ἐμπαιδοτρ. Seniores in hac domo et ex ea quæstum facientes, juniores autem in ea alti et ad pu bertatem educati.” Reisk. ἐμπεδοτροφούμενοι] ἐμπαιδοτρ Aug. pr. Bav. margo Lutet. forsitan e Wolf. conjectura." Reisk. Conjecturam hanc pro sua proponit H. Stephanus in Thesauro Linguæ Gr. tom. III. c. 116. c. "Affert autem Bud. et aliud verbum compos. Εμπεδοτροφεῖσθαι, ex hoc Demosthenis loco in oratione πρὸς Λεωχάρην περὶ κλήρου inscripta, pagina 124. ἐνεργαζόμενοι μὲν καὶ ἐμπεδοτροφούμενοι τῇ τοῦ Αρχιάδου οὐσίᾳ. nam vertit, Negotiantes in ea hæreditate, et ea potientes, eamque consumentes suis alimentis, non tenuibus sed lautis. Verum EGO IBI REPΟΝΟ 'Εμπαιδοτροφούμενοι, et interpretor, Qui jam inde a pueritia aluntur in [ea]. In Leocharem, p. 1090. 1. 13. καὶ τὸ μὲν ποιεῖν τι τῶν νομιζο μένων ἐκώλυσεν ἡμᾶς τῷ τετελευτηκότι, πατὴς ὢν αὐτὸς ἐκείνου, ὡς καὶ ἔχει λόγον, καίπερ ὄντος παρανόμου τοῦ ἔργου· τῷ γὰρ φύσει ὄντι πατρὶ τῆς ταφῆς τὴν ἐπιμέλειαν παραδίδοσθαι εἶκός ἐστιν· ἔπειτα μέντοι καὶ τοῖς οἰκείοις ἡμῖν, ὧν ἦν συγγενὴς κατὰ τὴν ποίησιν ὁ τετελευτηκώς. τοῦ ἔργου] prohibendi scilicet nos quoque justa Leocrati facere. Leostratum, mortui patrem naturalem, justa celebrare par erat: sed et nostrum jus erat una celebrare. In Leocharem, p. 1091. 1. 23. καὶ μετὰ ταῦτα ἧκε παναθηναίων ὄντων τῶν μεγάλων, τῇ διαδόσει, πρὸς τὸ θεωρικόν. ΕΝ τῇ διαδόσει legit Hemsterhusius, ad Lucian. In Leocharem, p. 1093. 1. 12. ἡμεῖς δ ̓ ᾠόμεθα δεῖν, ὦ ἄνδρες δικασταὶ, ἐπειδὰν περὶ τούτου τοῦ ἀγῶνος ὑμεῖς τὴν ψῆφον ἐνέγκητε, τηνικαῦτα ἐκ τῶν κατὰ γένος ἐγγυτάτω ἡμῖν εἰσποιεῖν υἱὸν τῷ τετελευ τηκότι, ὅπως ἂν ὁ οἶκος μὴ ἐξερημωθῇ. Legendum videtur, ἐκ τῶν κατὰ γένος ἐγγυτάτω, ἡμῶν, εἰσποιεῖν υἱὸν κ. τ. λ. Ex nobis ipsis, qui propinquitate proximi sumus. In Leocharem, p. 1096. 1. 15. τὸ μετὰ ταῦτα τοίνυν πῶς οὐκ ἄτοπον καὶ δεινόν ἐστιν ἅμα, παρακαταβεβληκέναι τοῦ κλήρου πρὸς τῷ ἄρχοντι ὡς ὄντα αὐτὸν ̓Αρχιάδου Λεώστρατον τουτονὶ, τὸν ̓Ελευσίνιον τοῦ Οτρυνέως, διαμεμαρτυρηκέναι δ ̓ ἕτερον, ὡς αὐτοὶ ὁρᾶτε, φάσκοντα καὶ τοῦτον ̓Αρχιάδου υἱὸν εἶναι; καὶ ποτέρῳ δεῖ προσέχειν ὑμᾶς ὡς ἀληθῆ λέγοντι; αὐτὸ γὰρ τοῦτο τεκμήριον οὐκ ἐλάχιστόν ἐστι τοῦ ψευδῆ τὴν διαμαρτυρίαν γεγενῆσθαι, τὸ περὶ τοῦ αὐτοῦ πράγματος μὴ τὸν αὐτὸν πρὸς τοὺς αὐτοὺς ἀμφισβητεῖν. εἰκότως. ὅ, τε γὰρ οἶμαι Λεώστρατος οὑτοσὶ παρεκατέβαλλε τοῦ κλήρου πρὸς ἡμᾶς οὔπω διαμεμαρτυρηκὼς νῦν ἐγγέγραπται ὡς δημότης εἶναι. ὅ, τε γὰρ οἶμαι-] « Quoquo me vertam, locum hunc non extrico. Satis apparet ex ipsa lectionum discrepantia, mendosum et hiulcum hunc locum in vetustis libris circumambulasse: quare in eo corrigendo operam perdere haud juvat, sed jaceto, ut jacet, et jacuit adhuc in mendo, quia medicina idonea præsto nulla est.” Reisk. Loco mederi posse mihi videor ad hunc modum:-οὔπω διαμεμαρτυρηκώς, νῦν ΔΕ Ὁ ΛΕΩΧΑΡΗΣ ἐγγέγραπται ὡς δημότης εἶναι. vel— Λεώστρατος οὑτοσὶ παρεκατέβαλλε τοῦ κλήρου πρὸς ἡμᾶς, ΟΥΤΟΣ ΔΕ (Leochares scilicet) διαμεμαρτυρηκώς νῦν ἐγγέγραπ ται In Leocharem, p. 1096. 1. 21. ἀλλὰ μὴν καὶ πρεσβύτερα γε αὐτοῦ διαμεμαρτύρηκεν. ὁ γὰρ μήπω ἐν τῷ οἴκῳ τῷ ̓Αρχιάδου ὤν, ὅθ' ἡ λῆξις αὕτη τοῦ κλήρου ἐγένετο πῶς ἂν εἰδείη τι τούτων; ἔπειτ ̓ εἰ μὲν αὐτὸν διαμεμαρτυρήκει, εἶχεν ἂν λόγον αὐτῷ τὸ πρᾶγμα· ἀδίκως μὲν ἂν ἔγραψεν, οὐδὲν δ ̓ ἧττον ὑπὲρ τοῦ κατὰ τὴν ἡλικίαν τοῦ λέγοντος. νῦν δὲ γνησίους υἱοὺς γέγραφε τῷ ̓Αρχιάδῃ ἐκείνῳ εἶναι. — εἰ μὲν αὑτὸν διαμεμαρτυρήκει) αὑτὸν seipsum. ex adverso positum τῷ υἱοὺς in plurali, l. 24. In Leocharem, p. 1097. 1. 3. νὴ δί', ἀλλ ̓ ἀκηκοὼς τοῦ αὐτοῦ πατρὸς διαμεμαρτύρηκεν. ὁ δέ γε νόμος ἀκοὴν τῶν τετελευτηκότων κωλύει διαμαρτυρεῖν ζῶντος τοῦ πατρὸς τὰ ὑπ ̓ ἐκείνου πραχθέντα. Frustra hæc explicare tentat Reiskius. locum corruptum esse vere ait Wolfius. Suppeditandae tres vocula. ὁ δέ γε νόμος ἀκοὴν τῶν τετελευτηκότων κωλύει διαμαρτυρεῖν, ΜΗ ΤΙ ΓΕ, ζῶντος τοῦ πατρὸς, τὰ ὑπ' ἐκείνου πραχθέντα. In Leocharem, p. 1097. 1. 8. ὅτι νὴ δι ̓ ἂν εἴποι) τοῦτον γὰρ εἰσπεποίηκα υἱὸν τῷ ̓Αρχιάδη. His verbis rationem reddit Leostratus, cur non suo nomine διαμεμαρτυρήκῃ. In Leocharem, p. 1100. 1. 19. ὅσοι μὴ ἐπεποίηντό, φησιν, ὅτε Σόλων εἰσήει εἰς τὴν ἀρχὴν, ἐξεῖναι αὐτοῖς διαθέσθαι ὅπως ἂν ἐθέλωσι. τοῖς δέ γε ποιηθεῖσι οὐκ ἐξὸν διαθέσθαι, ἀλλὰ ζῶντας ἐγκαταλιπόντας υἱὸν γνήσιον, ἐπανιέναι, ἢ τελευτήσαντος, ἀποδιδόναι τὴν κληρονομίαν τοῖς ἐξ ἀρχῆς οἰκείοις ουσι τοῦ ποιησαμένου. Legendum Οι τελευτήσαντος, ἀποδιδόναι κ. τ. λ. In Stephanum I. In Stephanum I. p. 1100. 1. 19. ἔστι δὴ μεμαρτυρημένον αὐτοῖς, προκαλεῖσθαι Φορμίωνα, ἀνοίγειν τὰς διαθήκας ἃς παρέχειν, πρὸς τὸν διαιτητὴν Τισίαν, Αμφίαν, τὸν Κηφισοφώντος κηδεστήν· ἐμὲ δ ̓ οὐκ ἐθέλειν ἀνοίγειν· εἶναι δὲ ἂς αὐτοὶ μεμαρτυρήκασι διαθήκας, ἀντιγρά φους ἐκείνων. εἶθ ̓ ἡ διαθήκη γέγραπται. σε εἶθ ̓ ἡ διαθήκη γέγραπται) Clausula hæc quid ad rem faciat, non video, nisi forte legendum ὅθ' (pro ὅτε) ή διαθήκη γέγραπται : exemplum id scriptum fuisse tum, cum testamentum scriberetur." Wolf. σε εἶθ ̓ ἡ διαθήκη γέγραπται] ergo testamentum a patre Pasione conditum est aliquod, et quidem illud quod esset penes Amphiam : ego vero, inquit Apollodorus, nego a patre meo testamentum ullum unquam fuisse conditum.” Reisk. Cespitavit uterque. εἶθ ̓ ἡ διαθήκη γέγραπται, est, Deinde sequitur (in testimonio eorum) testamentum exscriptum, sequitur exemplum testamenti. In Stephanum I. p. 1104. 1. 29. ἀλλ ̓ ἃ μεμαρτυρήκασι, μή με θέλειν τὸ γραμματεῖον ἀνοίγειν, ὡδὶ δὴ σκοπεῖτε, τοῦ τις ἂν εἵνεκεν ἔφευ γεν ἀνοίγειν τὸ γραμματεῖον; ἵν ̓ ἡ διαθήκη, νὴ δία, μὴ φανερὰ γένοιτο τοῖς δικασταῖς; εἰ μὲν τοίνυν μὴ προσεμαρτύρουν τῇ προκλήσει τὴν διαθήκην οὗτοι, λόγον εἶχέ τιν ̓ ἂν τὸ φεύγειν ἐμὲ ἀνοίγειν τὸ γραμματεῖον. προσμαρτυρούντων δὲ τούτων, καὶ τῶν δικαστῶν ὁμοίως ἀκουσαμένων, τί ἦν μοι κέρδος τὸ μὴ ἐθέλειν ; · ἵν ̓ ἡ διαθήκη, νή Δία, μὴ φανερὰ γένοιτο τοῖς δικασταῖς; Ne in judicio scilicet testamentum judicibus manifestaretur? In Stephanum I. p. 1116. 1. 20. ἐγὼ γὰρ ἀξιῶ, οὓς μὲν ἀφείλοντό με ἐλέγχους περὶ τῶν ἐγκλημάτων, οὓς προσῆκον ἦν ῥηθῆναι, μὴ ζητεῖν αὐτοὺς νῦν. αἷς δὲ ἀφείλοντο μαρτυρίαις, ὡς εἰσὶν ἀληθεῖς δεικνύναι. εἰ δ ̓, ὅταν μὲν τὴν δίκην εἰσίω, τὰς μαρτυρίας με ἐλέγχειν ἀξιώσουσιν, ὅταν δὲ ταύταις ἐπεξίω, περὶ τῶν ἐξαρχῆς ἐγκλημάτων λέγειν με κελεύσουσιν, οὔτε δίκαια, οὔτε ὑμῖν συμφέροντα, ἐροῦσιν. Legendum, Οι προσῆκον ἦν ῥηθῆναι, Refutationes criminum, quibus, UBI par erat eas proferri, (in priori judicio scilicet,) me privarunt, illas a me nunc non exigere. In Stephanum I. p. 1149. 1. 4. τὴν γὰρ μαρτυρίαν, ἣν ᾤμην εἶναι, καὶ δι' ἧς ἦν ὁ πλεῖστος ἔλεγχός μοι, ταύτην οὐχ εὗρον ἐνοῦσαν ἐν τῷ ἐχίνῳ. τότε μὲν δὴ τῷ κακῷ πληγείς, οὐδὲν ἄλλο εἶχον ποιῆσαι, πλὴν ὑπολαμβάνειν τὴν ἀρχὴν ἠδικηκέναι με, καὶ τὸν ἐχίνον κεκινηκέ ναι, νῦν δὲ, ἀφ ̓ ὧν ὕστερον πέπυσμαι, πρὸς αὐτῷ τῷ διαιτητῇ Στέφανον τουτονὶ αὐτὴν ὑφῃρημένον εὑρίσκω. τὴν ἀρχὴν est, magistratum, i. e. arbitrum: quem postea unum 'de judicibus utique, vel prætorem, fuisse, cum Reiskio putare non est necesse : correctione igitur (ut ipse vocat) illius, τὴν ̓Αρχίππην, opus non erat. In Stephanum I. p. 1120. 1. 28. ἐπειδὴ δ ̓ ἀπώλετο ἐκεῖνος, καὶ τῶν ὄντων ἐξέστη, οὐχ ἥκιστα ὑπὸ τούτου καὶ τῶν τοιούτων διαφορη θεὶς, τῷ μὲν υἱεῖ τῷ τούτου, πολλῶν πραγμάτων ὄντων, οὐ παρέστη πώποτε, οὐδ ̓ ἐβοήθησεν. -Φορμίωνα δὲ πάλιν ἑώρακε, καὶ τούτῳ γέγονεν οἰκεῖος. Forsitan εἰς Φορμίωνα δὲ πάλιν ἑώρακε In Stephanum II. In Stephanum II. p. 1132. 1. 9. ἔτι τοίνυν κἂν ἀπὸ τοῦ γραμ ματείου γνοίη τις, ἐν ᾧ ἡ μαρτυρία γέγραπται, ὅτι τὰ ψευδῆ μεμαρ τύρηκε. λελευκωμένον τε γάρ ἐστιν, καὶ οἴκοθεν κατεσκευασμένον. καίτοι τοὺς μὲν τὰ πεπραγμένα μαρτυροῦντας προσήκει οἴκοθεν τὰς μαρτυρίας κατεσκευασμένας μαρτυρεῖν· τοὺς δὲ τὰς προκλήσεις μαρτυροῦντας τοὺς ἀπὸ ταυτομάτου προστάντας ἐν μάλθῃ γεγραμμένην τὴν μαρτυρίαν, ἵνα, εἴ τι προσγράψαι ἢ ἀπαλεῖψαι βουληθῇ, ῥάδιον ἦν. τὰ πεπραγμένα, Facta; res jam actæ, quæ mutari nequeant; cum προκλήσεως conditiones immutari possint, etiam dum scribuntur. hinc explicanda illa, (l. 13.) ἵνα, εἴ τι προσγράψαι ἢ ἀπαλεῖψαι βουληθῇ, ράδιον ἦν. Hunc locum in Observationibus in |