Potteri Archæolog. (Classic. Journ. tom. xi. p. 143.) jam

tractavi.

In Stephanum II. p. 1133. 1. 16. οὗτοι δέ φασι ταῦτα διαθέσθαι τὸν πατέρα. ὡς δὲ παρεγένοντο, οὐκ ἔχουσιν ἐπιδεῖξαι.

παρεγένετο] tametsi omnes mei libri in hanc lectionem consentiant, nullus tamen dubitavi ex editione H. Wolfii recipere παρεγένοντο re ita exigente.” Reisk.

Ναι παρεγένετο iu παρεγένοντο, sed ὡς in os, mutandum erat. ὃς δὲ παρεγένετο, οὐκ ἔχουσιν ἐπιδεῖξαι, verum qui testis adfuerit nequeunt demonstrare.

In Stephanum II. p. 1137. 1. 5. ἐάν τις

εταιρίαν συνίστη ἐπὶ καταλύσει τοῦ δήμου, ἢ συνήγορος ὢν λαμβάνῃ τὰ χρήματα ἐπὶ ταῖς δίκαις ταῖς ἰδίαις, ἢ δημοσίαις, τούτων εἶναι τὰς γραφὰς πρὸς τοὺς θεσμοθέτας.

Fors. ἢ—λαμβάνη του χρήματα

In Stephanum II. p. 1137. 1. 21. ἄξιον τοίνυν, ὦ ἄνδρες δικαστ ταὶ, καὶ τόδε ἐνθυμηθῆναι, ὅτι διαθηκῶν οὐδεὶς πώποτε ἀντίγραφα ἐποιή σατο· ἀλλὰ συγγραφῶν μὲν, ἵνα εἰδῶσι, καὶ μὴ παραβαίνωσι διαθηκῶν δὲ οὔ. τούτου γὰρ ἕνεκα καταλείπουσιν οἱ διατιθέμενοι, ἵνα μηδεὶς εἰδῇ ἃ διατίθενται.

Imo, non ut nesciant alii, sed ut sciant, quid fieri post mortem nostram velimus, testamenta relinquimus: sed ne ante mortem sciant, clausa tenemus. Corrigendum igitur τούτου γὰρ ἕνεκα ΚΑΤΑΚΛΕΙΟΥΣΙΝ οἱ διατιθέμενοι, ἵνα μηδεὶς εἰδῇ ἃ διατίθενται.

In Euergum et Mnesibulum.

In Euergum et Mnesibulum, p. 1146. 1. 5. ἀλλ ̓ αὐτὸς ἰδίᾳ παρεσκεύασμαι, ὁπότε δέοι, ἵνα ὡς ἐλάχιστα πράγματα ἔχοιμι πρὸς τὴν πόλιν. τότε δὲ καὶ διὰ τὰ ψηφίσματα καὶ τὸν νόμον ἠναγκαζόμην παραλαμβάνειν.

66

ῖς καὶ διὰ τὰ ψηφίσματα) præpositionem addidi de meo. Reisk.

Male: rescribendum enim, τότε δὲ κατὰ τὰ ψηφίσματα καὶ τὸν νόμον η. π.

In Euergum et Mnesibulum, p. 1146. 1. 8. ὡς δὲ ταῦτ ̓ ἀληθῆ λέγω, τούτων ὑμῖν τοὺς μάρτυρας παρέξομαι, τό, τε ψήφισμα καὶ τὸν νόμον ἔπειτα τὴν ἀρχὴν αὐτὴν τὴν παραδοῦσαν καὶ εἰσαγα γοῦσαν εἰς τὸ δικαστήριον.

Huc spectant illa, p. 1147.—πρὶν μὲν εἰσαχθῆναι εἰς τὸ δικαστήριον, ἦν ἀηδής· ἐπειδὴ δ ̓ εἰσήχθη καὶ ἑάλω, ἀπέδωκε τὸ καθ' ἑαυτὸν μέρος τῶν σκευῶν.—et, παρῶν μὲν πρὸς τῷ δικαστηρίῳ, ὅτι εἰσήγετο, οὐδαμοῦ ἠντιδίκησεν.

In Euergum et Mnesibulum, p. 1147. 1. 28. ἀλλ' ᾤετοἐμὲ, ἃ οὗτος ὤφειλε σκεύη τῇ πόλει, ἀναγκασθήσεσθαι ἀποδοῦναι, ἥκοντα ἐνθάδε, ἢ τῷ διαδόχῳ, ὃς ἂν ἔλθῃ ἐκ τῆς συμμορίας ἐπὶ τὴν ναῦν. τί γὰρ ἂν καὶ ἀντέλεγον αὐτῷ, ψηφίσματα καὶ νόμους παρεχομένῳ, ὡς προσῆκον ἐμὲ εἰσπρᾶξαι τὰ σκεύη ;

αὐτῷ, est διαδόχῳ, non Theophemo.

ἐμὲ accusativus est post εἰσπρᾶξαι, non ante.

In Euergum et Mnesibulum, p. 1151. 1. 4. ταύτῃ δὲ τῇ μαρτυρίᾳ πρότερος εἰσελθὼν εἰς τὸ δικαστήριον, οὐ παραγραφομένου ἐμοῦ, οὐδ ̓ ὑπομνυομένου, διὰ τὸ καὶ πρότερόν ποτε ἐφ ̓ ἑτέρας δίκης ταῦτά με βλάψαι, ἐξαπάτησε τοὺς δικαστάς.

ταῦτά με βλάψαι) ταῦτα, παραγραφὴν et ὑπωμοσίαν scilicet.

In Euergum et Mnesibulum, p. 1156. 1. 4. ἔτυχεν ή γυνή μου μετὰ τῶν παίδων ἀριστῶσα ἐν τῇ αὐλῇ, καὶ μετ ̓ αὐτῆς τιτθή τις ἐμοὶ γεγενημένη πρεσβυτέρα, ἄνθρωπος εὔνους καὶ πιστὴ, καὶ ἀφειμένη ἐλευθέρα ὑπὸ τοῦ πατρὸς τοῦ ἐμοῦ. συνώκησε δὲ ἀνδρὶ ἐπειδὴ ἀφείθη ἐλευ θέρα. ὡς δὲ οὗτος ἀπέθανε, καὶ αὐτὴ γραῦς ἦν, καὶ οὐκ ἦν αὐτὴν ὁ θρέψων, ἐπανῆκεν αὐτὴ ὡς ἔμε. ἀναγκαῖον οὖν ἦν μὴ περιϊδεῖν ἐνδεεῖς ὄντας, μηδὲ τιτθὴν ἐμὴν γενομένην καὶ παιδαγωγόν.

Rescribendum cum Wolfo ἐνδεῆ οὖσαν. Sed et præterea, pro μηδὲ τιτθὴν ἐμὴν γενομένην,—ΤΗΝΓΕ τ. ε. γ.

ἀναγκαῖον οὖν ἦν μὴ περιϊδεῖν ἐνδεῖ οὖσαν τήν γε τιτθὴν ἐμὴν γενομέ την καὶ παιδαγωγόν. Ita infelici Reiskii molimine non egebimus.

In Euergum et Mnesibulum, p. 1162. 1. 9. καὶ τὸν μὲν ἄλλον χρόνον ἀνέμενεν, ὡς οὐ διὰ ταχέων με ποριοῦντα αὐτῷ τὸ ἀργύριον, βουλόμενος ὑπ' αὐτοὺς τοὺς ἀγῶνας τῶν ψευδομαρτυριῶν τὴν ἐνεχυρασίαν μου ποιήσασθαι.

"addidi negationem" Reisk. Sed vera est lectio vulgataἀνέμενεν, ὡς διὰ ταχέων με ποριοῦντα αὐτῷ τὸ ἀργύριον,-Nolebat Theophemus pecuniam cito expediri. insidiabatur enim, ἡγούμενος οὐκ εἶναι αὐτῷ δι ̓ ἄλλου τρόπου τοὺς μάρτυρας ἀφεθῆναι τῶν ψευδομαρτυριῶν, ἢ διὰ τοῦ ἐξαπατῆσαι, καὶ λαβεῖν με υπερήμερον, καὶ ἐκφορήσασθαι ὡς πλεῖστα. ideo tempus expectabat, quo quum pecuniam subito conficere non posset actor, conditiones iniquas accipere cogeretur.

In Euergum et Mnesibulum, p. 1162. 1. 12. Sequitur ἐπειδὴ δὲ ἐπείσθην, αὐτῷ κομίσασθαι τὴν δίκην, ἐλθών μου τά τε σκέυη καὶ τοὺς οἰκέτας, καὶ τὰ πρόβατα ἔλαβεν ἀντὶ τοῦ ἀπολαβεῖν.

« Suspectus locus. Neque ἐπείσθην placet, neque κομίσασθαι, neque δίκην. Quid si legas: ἐπειδὴ δὲ ἠπείχθην αὐτῷ διαλύσασθαι τὴν καταδίκην.” Wolf.

.

ἐπείσθην) Sic etiam in Bar. est, sed in margine “ γρ. ἐπήγγει

λα.” Reisk.

Melius, ἐπειδὴ δὲ ἐπείσθην αὐτῷ, κομιΕῖσθαι τὴν δίκην,-Postquam illi fidem habuissem affirmanti sese mulctam accepturum

esse.

In Euergum et Mnesibulum, p. 1162. 1. 17. Excipiunt hæc, γεωργῶ δὲ πρὸς τῷ ἱπποδρόμῳ, ὥστε οὐ πόῤῥω ἔδει αὐτὸν ἐλθεῖν. ὅτι δ' ἀληθῆ λέγω, μέγα τεκμήριον ὑμῖν ἔστω. τῇ ὑστεραίᾳ γὰρ ἐκομίσατο τὸ ἀργύριον τῆς δίκης ἢ τὰ ἐνέχυρα ἔλαβε. Emendandum, ὅτι δ' ἀληθῆ λέγω, μέγα τεκμήριον ὑμῖν ἐΡῶ.

sic In Timotheum, p. 1197. μέγα ὑμῖν ἐρῶ τεκμήριον. et in eadem Oratione, p. 1193. ὡς δ ̓ οὐκ ἀληθῆ λέγει, μέγα ὑμῖν ἐρῶ τεκμήριον.

In Timotheum.

In Timotheum, p. 1197. 1. 4. προκαλεσαμένου δὲ τούτου πρὸς τῷ διαιτητῇ, καὶ κελεύοντος ἐνεγκεῖν τὰ γράμματα ἀπὸ τῆς τραπέζης, καὶ ἀντίγραφα αἰτοῦντος, πέμψαντος Φρασικρίδην ἐπὶ τὴν τράπεζαν· τῷ δὲ Φρασικρίδῃ ἐξενέγκας ἔδωκα ζητεῖν τὰ γράμματα, καὶ ἐκγράφεσθαι ὅσα οὗτος ὤφειλε.

66

“ τῷ δὲ Φρασικρίδη) Correxi, ἐγὼ δὲ Φρασ.” Reisk.-DE SUO videlicet, ut sape loquitur: sed correctione non egebat τῷ: corrigendum erat δὲ.—πεμψαντος Φρασικριδην επι την τραπεζαν, τῷ ΤΕ Φρασικρίδῃ ἐξενέγκας ἔδωκα ζητεῖν τὰ γράμματα, καὶ ἐκγράφεσθαι ο. ο. ω.

In Timotheun, p. 1199. 1. 23. εἶτα τίνες ἦσαν οἱ ἐνεγκόντες τὸν χαλκὸν ὡς τὸν πάτερα τὸν ἔμον; πότερα μισθωτοί, ἢ οἰκέται; ἢ τίς ὁ παραλαβὼν τῶν οἰκετῶν τῶν ἡμετέρων; χρῆν γὰρ αὐτὸν, εἰ μὲν οἰκέται ἤνεγκαν, τοὺς κομίσαντας παραδιδόναι. εἰ δὲ μισθωτοί, τὸν ὑποδεξάμενον καὶ ἀποστήσαμενον τὸν χαλκὸν τῶν οἰκετῶν τῶν ἡμετέ ρων, τοῦτον ἐξαιτεῖν. παραδιδόναι, dedere; ἐξαιτεῖν deposcere; torquendos, quo veritas eluceret.

In Timotheum, p. 1200. 1. 28. ἀποκριναμένου δέ μοι τούτου, ὅτι ἐλεύθερος εἴη, τῆς μὲν ἐξαιτήσεως ἐπέσχον.

Usitatius fuisset ἀπεσχόμην. sed et Xenophon eadem syntaxi usus est. χρόνον μέν τινα ἐπέσχον τῆς πορείας οἱ βάρβαροι. Anab.

3, 4, 22.

In Timotheum, p. 1201. 1. 28. ἀπολογίαν τοίνυν ποιήσεται, ὅτι ἐν τοῖς γράμμασι τοῖς τραπεζιτικοῖς ἐπ ̓ ̓Αλκισθένους ἄρχοντος ἦν ἐγγεγραμμένος τό τε ναῦλον τῶν ξύλων εἰληφως, καὶ τὴν τιμὴν τῶν φιαλῶν, ὧν ἀπέτισε Τιμοσθένει ὑπὲρ τούτου ὁ πατήρ.

Restituendum puto,—τὴν τιμὴν τῶν φιαλῶν, Ην ἀπέτισε Τιμοσ θένει —. pag. 1193. 1. 22. καὶ τῷ μὲν Τιμοσθένει τὴν τιμὴν ἀπέδωκε τῶν φιαλῶν.

In Polyclem.

In Polyclem, p. 1210. 1. 20. ὑποθεὶς τὸ χωρίον Θρασυλόχῳ καὶ ̓Αρχενέῳ, καὶ δανεισάμενος τριάκοντα μνᾶς παρ' αὐτῶν, καὶ διαδοὺς τοῖς ναύταις, ᾠχόμην ἀναγόμενος, ἵνα μηδὲν ἐλλείπῃ τῷ δήμῳ, ὧν προσέταξε, τὸ κατ' ἐμέ.

Corrigendum,χόμην ἀναγόμενος, ἵνα μηδὲν ̓ΕΛΛΕΙΠΟΙ τῷ

δήμῳ

In Polyclem, p. 1215. 1. 11. γελάσαντα δ ̓ ἔφασαν αὐτὸν εἰπεῖν· ἄρτι μᾶς πίττης γεύεται. ἐβούλετο γὰρ ἀθηναῖος εἶναι.

ἐβούλετο γὰρ ἀθηναῖος εἶναι.) Apollodorus scilicet. Verba Polyclis.--Apollodorus, Pasionis filius nummularii, inquilinus fuerat, sed κατὰ ψήφισμα πολίτης erat, ut ipse loquitur, In Nicostratum, p. 1252. 1. 21. ἐγώ, Πασίωνος ὤν, καὶ κατὰ ψήφισμα πολίτης.

In Polyclem, p. 1215. 1. 20, κατάλιπε, ἔφασαν, ἀργύριον αὐτοῦ, καὶ μὴ διακινδύνευε, ἐκεῖσε ἄγων· ἵνα μοι λύσωνται τὸ χωρίον, ἀποδόντες ̓Αρχενέῳ καὶ Θρασυλόχῳ τριάκοντα μνᾶς.

"Ante quæ verba (ἵνα μοι κ. τ. λ.) subaudiendum est à ἔλεγον, vel καὶ ταῦτα ἔλεγον.” Reisk.

Ergo corrigendum præterea, ἵνα μοι ΛΥΣΟΙΝΤΟ τὸ χωρίον

In Polyclem, p. 1216. 1. 17. οὕτω γάρ μοι ἀκριβῶς ἐγέγραπτο, ὥστ ̓ οὐ μόνον αὐτά μοι τὰ ἀναλώματα ἐγέγραπτο, ἀλλὰ καὶ ὅποι ἀνηλώθη, καὶ ὅ, τι ποιούντων, καὶ ἡ τιμὴ, καὶ ὁπόσου τίς ἦν, καὶ νόμισμα ὁποδαπὸν, καὶ ἐκ πόσου ἡ καταλλαγὴ ἦν τῷ ἀργυρίῳ.

σε καὶ ἡ τιμὴ καὶ ὁπόσου τις ἦν) Sustuli comma, et duo ista vocabula καὶ ὁπόσου. videtur in aliis libris fuisse καὶ ἡ τιμὴ τὶς ἦν. quanti quisque conductus esset, ut dedi: in aliis καὶ ἡ τιμὴ δὲ ὁπόσου (scil. ἀργυρίου) τις ἦν. in illa lectione τις habet accentum et significat quænam. in hac est encliticum et significat aliqua.” Reisk.

Editt. quædam accentum dant T Tis et in hac lectione. e. g. Hervagiana posterior. Scripserat Demosthenes, ut opinor: καὶ ἡ τιμὴ ὁπόση τις ἦν.

In Callippum.

In Callippum, p. 1239. l. ult. ἐπειδὴ δὲ ᾔσθετο ἀδυνάτως ἤδη ἔχοντα τὸν πατέρα, καὶ μόγις εἰς ἄστυ ἀναβαίνοντα, καὶ τὸν ὀφθαλμὸν αὐτὸν προδιδόντα, λαγχάνει αὐτῷ δίκην.

προδόντα) Dedi προδιδόντα.” Reisk.

Genuinum est προδόντα, quod habent aliæ editiones : sed suppeditanda particula, ἄν. καὶ τὸν ὀφθαλμὸν αὐτὸν ΑΝ προδόντα.

In Callippum, p. 1240. 1. 18. ἐτόλμησαν μαρτυρῆσαι, ὡς ὁ μὲν Κάλλιππος ὅρκον τῷ πατρὶ δοίη· ὁ δὲ πατὴς οὐκ ἐθέλοι ὀμόσαι παρὰ τῷ Αυσιθείδῃ. καὶ οἴονται ὑμᾶς πείσειν, ὡς ὁ Λυσιθείδης, οἰκεῖος μὲν

ὢν τῷ Καλλίππῳ, διαιτῶν δὲ τὴν δίαιταν, ἀπέσχετ' ἂν μὴ οὐκ εὐθὺς τοῦ πατρὸς καταδιαιτῆσαι, δι' αὐτοῦ γε ἑαυτῷ μὴ θέλοντος δικαστοῦ γενέσθαι τοῦ πατρός.

σε θέλων] malim θέλοντος. et hoc de meo dedi, [Ita jam olim legerat Wolfius] ut sit sententia: sperant se vobis persuasuros, ut credatis Lysithiden non fuisse commissurum ut damnaret patrem, cum [vel si] pater nollet ipse sibi judex fieri, h. e. ultro desistere ab injusta lite, et satis Callippo facere.” Reisk.

Nil vidit hic vir perspicax. δι' αὐτοῦ γε ἑαυτῷ μὴ θέλοντος δικαστ τοῦ γενέσθαι τοῦ πατρὸς, est, Cum pater jurare noluisset;-cum jurejurando suo, quo rem decidere potuisset, ipse sibi quasi judex fieri noluisset.

In Nicostratum.

In Nicostratum. Argument. p. 1245. 1. 2. ̓Απολλόδωρος γραψάμενος ψευδοκλητείας ̓Αρεθούσιον εἷλεν. ὀφείλοντος γὰρ τοῦ ̓Αρεθουσίου τάλαντον τῇ πόλει, καὶ ἀποδοῦναι μὴ δυνηθέντος, καὶ διὰ τοῦτο εἰς τὰ δημόσια ἀπογραφομένης αὐτοῦ τῆς οὐσίας, ἀπογράφει ὁ ̓Απολλοδωρος οἰκέτας, ὡς ὄντας ̓Αρεθουσίου, ὁ δὲ Νικόστρατος μεταποιεῖται ὡς ἰδιῶν, καὶ ἐκείνῳ προσηκόντων οὐδέν.

Primum, legendum, ὀφείλοντος οὖν τοῦ ̓Αρεθουσίου τάλαντον τῇ πόλει— Debitum enim talenti, sequela, non causa, erat judicii quo damnatus est Arethusius accusatore Apollodoro, id quod docet orator ipse, p. 1252. ἐξελέγξας αὐτὸν τὰ ψευδῆ κεκλητευκότα, καὶ τὰ ἄλλα, ὅσα εἴρηκα, ἠδικηκότα, εἷλον. καὶ ἐν τῇ τιμήσει βουλομένων τῶν δικαστῶν θανάτου τιμῆσαι αὐτῷ, ἐδεήθην ἐγὼ τῶν δικαστῶν, μηδὲν δι ̓ ἐμὲ τοιοῦτον πρᾶξαι· ἀλλὰ συγχωρῆσαι ὅσουπερ αὐτοὶ ἐτιμῶντο, ταλάντου.

Deinde ex illis pag. 1255. (πρὶν μὲν ὀφείλειν τῷ δημοσίῳ ὁ ̓Αρε θούσιος ὠμολογεῖτο τῶν ἀδελφῶν εὐπορώτατος εἶναι. ἐπειδὴ δ' οἱ νόμοι κελεύουσιν τἀκείνου ὑμέτερα εἶναι, τηνικαῦτα πένης ὧν φαίνεται ὁ ̓Αρε θούσιος, καὶ τῶν μὲν ἡ μήτης ἀμφισβητεῖ, τῶν δ ̓ ἡ ἀδελφή.) liquet rescribendum esse,—ἀπογράφει ὁ ̓Απολλόδωρος οἰκέτας, ών, ὄντων ̓Αρεθουσίου, μεταποιεῖται ἡ μήτηρ τοῦ ̓Αρεθουσίου καὶ ἡ ἀδελφὴ, ὡς ἰδιών.

VOL. XXX.

ci. J.

NO. LX.

S